Wanneer mijn lichaam fluistert wat mijn ziel al weet.

GranmisiOfficial
30 jul
2 minuten om te lezen

Een blog over ontwaken, innerlijke overgave en het herschrijven van gewoontes

Soms voelt het alsof me lichaam fluistert, maar mijn ziel schreeuwt het al tijden: het is tijd voor een andere manier van leven.

De laatste tijd is mijn lichaam zachter geworden. Gevoeliger. Alsof het niet alleen wil bewegen, maar ook herinneren. Alsof het mij vraagt te luisteren, met aandacht.

En ja… ik voel leegte. Drang. Verdriet. En soms zelfs een eenzaamheid die niet van buitenaf komt, maar van binnenuit lijkt op te borrelen.

Maar ik geef het geen naam meer. Want wat je aandacht geeft, groeit. En wat ik wil laten krimpen, noem ik niet langer bij naam.

Wat ik wél benoem, is mijn overgave. Mijn keuze. Mijn herhaling van liefdevolle daden voor mezelf. Zoals HIIT-training in de ochtend slechts 5 oefeningen van 30 seconden, maar met zoveel kracht dat mijn hart het voelt. Zoals die smoothie die ik nu standaard maak: plantaardige melk, banaan, havermout, spirulina, chia- en lijnzaad. Vol vezels, vol intentie. Zoals mijn allereerste warme drank in de ochtend, die eerste slokken warm water met citroen en gember erin. Niet zomaar een detox, maar een dagelijks ritueel van wakker worden letterlijk én spiritueel.

Maar het meest bijzondere moment is wanneer ik mezelf ‘s avonds hoor fluisteren, met gesloten ogen en een open hart:

“I surrender.”

De meditatie die ik nu elke avond beluister is meer dan een rustmoment. Het is een quantum intentie. Een herprogrammering.

Een weg terug naar hartcoherentie waarin hoofd, hart en lichaam in één lijn gaan trillen.

“I give myself permission to rest completely,” zegt de stem. En mijn lichaam ademt uit.

“I release all resistance from my body, my mind and my spirit,” zegt de stem. En ik herhaal en mijn tranen vinden rust.

Want dit pad vraagt geen perfectie. Het vraagt aanwezigheid. En liefde.

Liefde in keuzes. In voeding. In stilte. Liefde in vezelrijk eten voor mijn buik want ik wil geen enkele vorm van diabetes. Ik kies ervoor nu te leven, om mijn lichaam te geven wat het verdient. Ik wil zorgen voor mezelf vóórdat ik mezelf verlies. En ik wil dansen, mediteren, lachen, huilen, trainen, eten, drinken zonder verdoving. Maar met gevoel.

Ik weet nu: ik was niet inspiratieloos. Ik was aan het her-kalibreren.

Mijn nieuwe inspiratie is geen vlucht uit oude patronen, maar een intiem thuiskomen in mezelf🦋Granmisi.