Een Granmisi-visie op ruimtetijd.
- GranmisiOfficial
- 2 aug
- 2 minuten om te lezen
"Wat jij ziet is niet de werkelijkheid.
Het is een interface, zoals een icoon op je scherm.
Als je de échte realiteit zou zien, zou dat je vernietigen."
Dat zegt Donald Hoffman, cognitief wetenschapper en schrijver. In een podcast die ik onlangs beluisterde, gooide hij mijn begrip van realiteit opnieuw open.
Hij stelt: ruimte, tijd, vormen, kleuren, zelfs lichamen… zijn niet de basis.
Ze zijn hulpmiddelen. Een veilige vertaling van iets wat té groot is om rechtstreeks te zien.
En ik voelde: dit sluit aan bij wat ik allang weet.
Wat als jij de werkelijkheid niet ziet… maar alleen de vorm die jij aankan?
Volgens Hoffman is de wereld die jij ziet de lucht, je hand, je huis
niet wat er werkelijk is.
Het is een weergave.
Zoals een prullenbak-icoon op je laptop geen echte prullenbak is,
maar een symbool.
Je ziet wat je moet zien om te functioneren,
niet wat er echt is.
Spacetime of ruimtetijd is geen podium. Het is een gordijn.
En wat zit er achter dat gordijn?
Bewustzijn.
Niet als bijproduct van je hersenen.
Niet als gevolg van ruimte en tijd.
Maar als oorsprong.
> Bewustzijn is dat wat alles draagt.
Ruimtetijd is slechts een verschijnsel dáárbinnen.
Mijn waarheid resoneert
> Ik ben geen lichaam dat toevallig bewustzijn heeft.
Ik ben bewustzijn dat ervoor koos dit lichaam te ervaren.
En daarin voel ik diepe rust.
Ik geloof dat we kiezen voor ons lichaam, voor onze ouders, voor deze tijdlijn
nog vóór conceptie.
Zoals een ziel zachtjes fluistert:
"Ik kies jou om mij te dragen."
Voorbeeld: de aarde op het laken
In de wetenschap leren we dat massa de ruimtetijd kromt,
zoals een zware bal een deuk maakt in een laken.
De aarde beweegt om de zon heen vanwege die kromming.
Maar wat als dat laken niet het fundament is?
Wat als dat laken slechts een beeld is in het bewustzijn
zoals een droom die zich afspeelt in een slapend hoofd?
Dan is bewustzijn de dromer.
Mijn ervaring is mijn vertaling
Wanneer ik een bloem zie,
zie ik geen absolute bloem.
Ik zie een ervaring gevormd door licht, zintuigen, geheugen, liefde.
En dat is genoeg.
Ik hoef niet alles te kunnen bewijzen.
Ik wéét.
Reflectie – Granmisi spreekt
> Ik ervaar een lichaam omdat ik bewust ben.
Niet andersom.
Tijd, ruimte, materie ze zijn tijdelijke vertalingen.
Bewustzijn is energie en voor eeuwig.
En dat bewustzijn leeft in mij.
Ik koos dit lichaam.
Ik koos deze ouders.
Ik koos dit leven om te leren, te helen, te herinneren.
En misschien…
is dat het mooiste bewijs
dat liefde altijd eerst komt.
Wil je luisteren naar de podcast?
Donald Hoffman – Seeing True Reality Would Kill Us
31 juli 2025
Te vinden op YouTube of Spotify
Duur: 2 uur – maar al na 10 minuten voel je de vonk.
Met verbondenheid🦋Granmisi
Opmerkingen